Zapowiedź odejścia
Jednak w tych radosnych dniach zapewne przypomnieli sobie także słowa Jezusa, wcześniej często wypowiadane, które zwiastowały czas rozstania z Nim, Jego odejścia do Ojca. Np. słowa: Znowu opuszczam świat i idę do Ojca (J 16, 28) nabierały wtedy wyrazistości i z pewnością zasmuciły ich, bowiem pomyśleli, że znowu zostaną sami, a przecież tyle jeszcze chcieliby się od Jezusa nauczyć. To pragnienie bycia zawsze blisko Pana jest widoczne też u współczesnych uczniów, którzy niekiedy czują się zagubieni i osamotnieni. Doskonale potrafi to dostrzec Piotr naszych czasów Ojciec święty Benedykt XVI, który na naszą tęsknotę za Chrystusem odpowiada, że Ten kto wierzy nigdy nie jest sam – nie jest ani za życia, ani w chwili śmierci.
Dlaczego?
Zapewne to słowo pojawiło się w sercach i umysłach uczniów. Jeszcze do końca nie rozumieli, dlaczego Jezus ma powrócić do Ojca. Chcieliby go najchętniej zatrzymać przy sobie. On jednak nie pozwolił, by rozterki związane z Jego odejściem przytłoczyły radość zmartwychwstania, i wyjaśniał im, że: Pożyteczne jest dla was Moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was (J 16, 7). Kiedy indziej Jezus pocieszył ich mówiąc: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Jezus przed wniebowstąpieniem zapowiedział apostołom, a przez nich każdemu z nas, że nigdy nie będziemy sami, bowiem pozostanie z nami zawsze w swoim Duchu, którego pośle. Ten Duch działał dwa tysiące lat temu i działa dzisiaj, dając moc wytrwania w wierze i radość dawania świadectwa o Zmartwychwstałym.