Bóg jest tajemnicą
Czy dopiero w Nowym Testamencie Bóg objawił nam tajemnice Trójcy Świętej?
Tak. Wprawdzie w świetle Objawienia Nowego Testamentu i wyraźnej nauki Chrystusa o Ojcu, Synu i Duchu Świętym można w niektórych tekstach starotestamentowych dostrzec zapowiedź prawdy o Bogu w Trójcy jedynego. Trzeba jednak przyznać, że tej tajemnicy nie znali ludzie w Starym Testamencie.
Wiara w Boga w Trójcy jedynego jest tajemnicą tak głęboką, że żaden umysł stworzony nie może jej odkryć ani pojąć. Jest to tajemnica niezgłębionej i nie znającej kresu miłości. Bóg nie jest istotą trwającą w samotności, ale Bogiem, który obdarza sobą, udzielając z nieskończonej pełni swojego bytu. Jest to Bóg, który żyje we wspólnocie Ojca, Syna i Ducha i dlatego może też obdarzać wspólnotą i być zasadą wspólnoty. Sam w sobie będąc życiem i miłością, jest życiem i miłością dla nas, swoich stworzeń. Od wieków jesteśmy włączeni w tę Boża tajemnicę. Od wieków jest u Boga miejsce dla człowieka. Wyznanie wiary w Boga w Trójcy jedynego jest więc ostatecznie wykładnią i rozwinięciem tego krótkiego zdania: "Bóg jest miłością" (l J 4, 8. 16b).
Wiara w Trójcę Świętą wyrasta ze spotkania z Jezusem Chrystusem i Jego Duchem nadal działającym w Kościele. Już w samym nakazie chrztu Chrystus zmartwychwstały ujmuje zwięźle objawienie Boga w Trójcy jedynego: "Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (Mt 28, 19). Wyznanie wiary w Boga w Trójcy jedynego brzmi w najkrótszej formie: jeden Bóg w trzech Osobach.
Fr. Justin - "Rosary Hour"
http://www.rosaryhour.net/
Przy poświęceniu ołtarza kapłan wypowiada następującą modlitwę: „Boże, niebieski Ojcze, Twój Syn, który zamieszkał pośród nas, wydał się za nas na ołtarzu krzyża”. We wprowadzeniu do Mszału znaczenie ołtarza jest przedstawione w następujący sposób: „Ołtarz, na którym pod sakramentalnymi znakami jest uobecniana ofiara krzyżowa, jest także stołem Pańskim, przy którym ma udział lud Boży uczestniczący wspólnie we mszy świętej. On jest zarazem centralnym miejscem dziękczynienia, które w sprawowaniu Eucharystii jest punktem kulminacyjnym”.
Nieraz może nam się wydawać, że rzeczywistość wiary jest dla dziecka za trudna, niedostępna. Takie przekonanie zrzuca niejako z naszych barków, przynajmniej na pewien czas, odpowiedzialność za religijne wychowanie potomstwa. Tymczasem dziecko nigdy nie jest za małe na obcowanie z Bogiem i odkrywanie Jego osoby w świecie. Mało tego, ma ono niesamowitą łatwość wchodzenia w świat wiary i potrzebę obcowania z tym, co boskie. Czyni to oczywiście na swój, dziecięcy sposób.