Czy Jezus Chrystus jest założycielem Kościoła?

Czy Jezus założył Kościół i kiedy?

W III w. przed Chrystusem pojawia się w Biblii greckie słowo Ecclesia, czyli Kościół (Septuaginta), będące tłumaczeniem hebrajskiego słowa quaha, które w Starym Testamencie oznaczało zgromadzenie Ludu Bożego. Jak mówi prorok Izajasz (Iz.49,5-6)lud ten powinien łączyć wybranych ze wszystkich narodów. Jezus wyraźnie mówi o założeniu Kościoła zwracając się do św. Piotra ze słowami: "Ty jesteś Piotr [czyli Opoka]i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą"(Mt.16,18). Również poprzez swoje działania (m.in. wybór dwunastu Apostołów na wzór dwunastu pokoleń Izraela) Jezus pokazuje wyraźnie, że Jego misja nie jest misją samotnika, a to co On zapoczątkował swoją działalnością ma trwać i rozwijać się także po Jego odejściu do Ojca. Chrystus doskonale zdawał sobie sprawę z psychologii tłumu, wiedział, że tłum jest zmienny, że kilku ludzi uformowanych duchowo i wierzących w prawdziwość tego, o czym mówią będzie działało dużo skuteczniej a efekty ich działania będą trwalsze, niż niezdecydowanego i podzielonego tłumu. Dlatego też obok przemawiania do licznie gromadzących się wokół Niego ludzi, uzdrawiania chorych i czynienia innych cudów oraz rozmów z faryzeuszami, Jezus zajął się kształtowaniem wybranych wcześniej Apostołów. To z nimi przebywa niemal nieustannie, z nimi wędruje, je, śpi, im wyjaśnia znaczenie przypowieści (Mk.4,33), ich wysyła ze swoją misją (Łk.9,2), przekazuje im wszystko, co przekazał Mu Ojciec (J.15,15),a wreszcie im powierza tajemnicę Eucharystii (Łk.22,19-20), moc odpuszczania grzechów (J 20,23) i udzielania Chrztu Św. (Mt.28,19n) oraz rządzenie Kościołem (Mt.16, 19;18,18). 

Po umocnieniu w wierze przez Zmartwychwstanie Chrystusa i Zesłanie Ducha Św. Apostołowie głoszą naukę Chrystusa, dbają o całość, wierność i rozwój powierzonego im stada. Kościół po Zesłaniu Ducha Św. rozwija się w sposób spójny i uporządkowany mimo gwałtownych wydarzeń i mnożenia zjawisk duchowych, które zwykle sieją zamęt. Apostołowie w swym działaniu okazują szacunek braciom w wierze, ale gdy sytuacja tego wymaga potrafią przeciąć spór i nałożyć sankcje. Wiedzą jednak, że ich własne siły są niewystarczające dla wypełnienia powierzonych im zadań, stąd modlą się i poszczą przed podjęciem każdej ważnej decyzji, przez co wyrażają swą zależność od nieustannego działania Jezusa. Władza Apostołów jest niekwestionowana (Dz. 4,33), dołączając do grona głosicieli Chrystusa Szaweł dostosowuje się do wspólnej dyscypliny i podporządkowuje swe posłannictwo "kolumnom Kościoła" ustanowionym przez samego Jezusa.

Jak wynika z powyższych rozważań Chrystus nie tylko założył swój Kościół, ale posłał też swojego Ducha, aby kierował i ożywiał dzieło Apostołów oraz ich następców w osobach papieża, biskupów i kapłanów. 

Amelia Pasternak