logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Michał Wilk
Jęcząc i płacząc na tym łez padole?
eSPe
 


 
Sens śmierci kryje się w życiu; sens życia kryje się w śmierci.
 
 Wszystko zaczęło się kilka milionów lat temu, gdzieś na początku historii ludzkości... Kiedy dokładnie? Trudno powiedzieć... Biblia nic nie mówi ani o konkretnym czasie, ani o historycznych wydarzeniach... Nie tłumaczy, czy miał miejsce Wielki Wybuch, czy też ewolucja posunęła się o kolejne ogniwo i nagle pojawił się homo sapiens... Żadnych wskazówek tłumaczących zawiłości i zagadki współczesnej nauki. Zamiast tego jest poezja... A poezja ma tę właściwość, że nie ogranicza się do odpowiedzi na pytanie: jak było na początku, ale zwykle mówi coś o tym, jak jest...
 
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię... (Rdz 1,1). Słowa, którymi rozpoczyna się poemat, trzeba nam rozumieć we właściwy sposób: tu nie tyle chodzi o czas, co o mądrość uznającą, iż u początku wszystkiego leży Boży zamysł. Na początku... Stało się coś, co dzieje się nadal, co jest właśnie dlatego, że było przed czasem. Istnieje zatem taka prawda, która była przed dziejami, a dokładnie – na początku czasu. Ona nie przemija z czasem. Jest stale aktualna, gdyż wypowiedział ją Stwórca...
 
I oto mamy hymn o tej prawdzie... Pieśń o tym, co było na początku, której każda z siedmiu zwrotek opisuje kolejny dzień i stwarzanie świata... Dzieło Boże od samego początku było dobre – o tym przypominają nam słowa pojawiające się kolejno sześć razy niby refren kantyku o stworzeniu. To, co stworzył Najwyższy, od samego początku, a więc zawsze, było ze swej natury dobre i JEST dobre... I dalej przepiękny poemat zamienia się w opowieść o tym, jak Stwórca wszechrzeczy stworzył człowieka i umieścił go we wschodniej krainie Eden, rozpościerającej się między czterema rzekami... Zwróćmy uwagę: umieścił człowieka w ogrodzie, aby – jak mówi Pismo – człowiek go uprawiał i doglądał (Rdz 2,15).
 
To bardzo istotny werset. Bóg, stwarzając człowieka, miał wobec niego konkretny zamiar, usytuował go w takiej, a nie innej rzeczywistości i oczekiwał od człowieka określonej aktywności. Zresztą ten wątek pojawił się także w poleceniu, które Stwórca skierował do ludzi: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną (Rdz 1,18). Zrozumieć tę prawdę w kontekście słów na początku, to znaczy pojąć, że wolą samego Stwórcy jest to, byśmy żyli i byli aktywnymi uczestnikami ziemskiej wędrówki. Rozważanie tajemnicy śmierci ma sens tylko i wyłącznie w kontekście prawdy o życiu. Podobnie o życiu nic nie będziemy wiedzieli bez perspektywy śmierci.
 
ŻYCIE - ŚMIERĆ
 
Tajemnica życia rozświetla tajemnicę śmierci, a to znaczy, że bez zrozumienia tej pierwszej odejście w wieczność jawi się zasadniczo jako absolutny kres wszystkiego. Koniec, który pozbawia sensu to, co było wcześniej... Poznać tajemnicę życia to nabrać przekonania, że to, co czynimy tu na ziemi nie jest bez znaczenia, mimo iż kiedyś nastąpi kres naszej aktywności. Pesymista stawia pytania: Po co zdobywać wiedzę? Na co nam bogactwa? Po co się trudzić, podejmować duchowe czy cielesne walki? I nie znajduje na nie odpowiedzi: To wszystko kiedyś przestanie się liczyć.
 
 
 
1 2 3  następna
Zobacz także
ks. Jan Dziedzic
Śmierć bliskich wywołuje w nas jeden z najtrudniejszych do zniesienia stresów; czujemy się tak, jak gdyby ze zmarłym odeszła część nas samych. A przecież od dnia narodzin doświadczamy wielu strat: tracimy czas, przyjaciół, pracę, pieniądze. Śmierć, mimo że jest najdotkliwszą z nich wszystkich, pozostaje stratą i tym samym nieodłącznym komponentem życia...
 
ks. Jan Dziedzic
Wzmianka o sądzeniu aniołów przez ludzi pojawia się niejako mimochodem, bez podania bliższych wyjaśnień, co sugeruje, że była to kwestia znana odbiorcom. My jesteśmy w gorszej sytuacji, gdyż to zaskakujące stwierdzenie jest całkowicie odosobnione w Nowym Testamencie. Teksty sugerujące jakieś ograniczenie wiedzy aniołów (1 P 1, 12) lub podporządkowanie aniołów ludziom jako duchów służebnych (Hbr 1, 14), nie są przekonującymi analogiami do sądzenia aniołów przez chrześcijan.
 
Mirosław Rucki
'Pojawiła się plamka światłoczuła, która pozwalała prymitywnemu strunowcowi pełznąć w kierunku światła'. Chciałbym to zobaczyć. Samoczynne „pojawienie się plamki światłoczułej” musiałoby być cudem, chyba że nastąpiło w wyniku Aktu Stworzenia. Nie uważamy bowiem za cud tego, że inżynierowie stworzyli kamery cyfrowe. Prawdziwym cudem byłoby, gdyby powstały one same, bez udziału inżynierów...
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS