logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
Ks. Jacek Wawrzyniak SDS
Język między sacrum a profanum
materiał własny
 


Jakim językiem mówić na ambonie? Językiem tzw. religijnym, czy językiem potocznym? Czy należy posługiwać się terminami teologicznymi, biblijnymi? Czy może stosować pojęcia z języka potocznego dla lepszego zobrazowania i zrozumienia przez słuchacza prawd wiary?
 
Język religijny to nie jakiś wewnątrzkościelny, hermetyczny język, zastrzeżony dla Kościoła, przez niego jedynie zrozumiany. Ale jest to „język, którym posługuje się człowiek w sytuacji religijnej”(*1). Język ten, nazywany językiem sacrum, rozumieć będziemy w znaczeniu węższym, czyli obejmującym modlitwy liturgiczne i prywatne, listy pasterskie, kazania, katechezę, środki społecznego przekazu, a także sprawy związane z życiem religijnym wspólnoty(2).
 
W przeciwieństwie do języka religijnego, który jest środkiem komunikowania się w życiu religijnym, język potoczny stanowi środek komunikowania się w życiu codziennym, towarzyskim i innym. W ostatnich latach zauważamy narastający konflikt pomiędzy potocznym językiem świeckim, a językiem religijnym. Konflikt ten wypływa niewątpliwie z faktu, że każdy dyskurs religijny dotyka obszaru transcendencji, rzeczywistości Boga, czyli tego wszystkiego co wykracza poza obszar bezpośrednich możliwości poznawczych człowieka. Jednak nie przestaje on być nadal językiem ludzkim. Język więc religijny stoi pomiędzy koniecznością dochowania wierności treści przekazu, a jednoczenie koniecznością komunikatywności i spontaniczności. W tym momencie może nastąpić z jednej strony skostnienie rytualizacją, a z drugiej strony desakralizacja. Zatem osoba posługująca się językiem religijnym powinna posiadać umiejętność wyboru odpowiedniego języka, aby uniknąć wspomnianych wyżej skrajności.
 
Należy także zauważyć, że ludzie w dzisiejszych czasach coraz mniej używają terminologii religijnej, a co za tym idzie nie kojarzą religijnego pochodzenia wielu zwrotów, jak np. umyć ręce, słup soli. Innym problemem coraz częściej zauważanym jest desakralizowanie się terminów religijnych i fakt funkcjonowania ich bez jakichkolwiek konotacji religijnych. Dotyczy najczęściej istotnych terminów religijnych. Przykładowo: Odkupiciel – to człowiek, który odkupuje coś, cinkciarz; Dobra Nowina – to popijawa, wypłata; niebo – to pogoda, chmury, gwiazdy i słońce, sklepienie niebieskie; odpust – to wesoła zabawa(3). Zjawisko to prowadzi do zubożenia i spłycenia samego języka oraz do desakralizacji sfery życia religijnego. Przepowiadający jest więc zmuszony do tego, aby znaleźć odpowiedni wzorzec, który sprostałby potrzebie wyrażenia sacrum, równocześnie zachowując wszelkie cechy komunikatywności, spontaniczności i poszanowani tradycji.
 
 
1 2  następna
Zobacz także
Damian Sochacki OCD
Życie konsekrowane to przede wszystkim znak i świadectwo, które ma wartość samo w sobie. Ważne, że w Polsce życie konsekrowane dla wielu jest znakiem i ma nim być. Chodzi o to, by ludzie patrząc na zakonników widzieli w nich świadków Jezusa, by spotykali się z przyjęciem, ze zrozumieniem, że doświadczą od nich tego, czego oczekują od Jezusa, tzn. „miłosnego i przyjmującego spojrzenia”.  

Z prowincjałem Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych o. Tadeuszem Florkiem OCD rozmawia o. Damian Sochacki OCD
 
Damian Sochacki OCD
Ewangelizacja to pierwszorzędne zadanie wspólnoty Kościoła, i w tej świadomości należy formować alumnów seminariów duchownych. Kapłaństwo nie może być „sposobem na życie”, lecz jest ono powołaniem, a Jezus powołuje człowieka, aby go posłać. Tak rodzi się misja. Należy więc położyć nacisk na misyjny wymiar powołania kapłańskiego. Nie może się on jednak kojarzyć tylko z wyjazdem na misje, lecz należy zrozumieć i przyjąć, że posłanie do ewangelizacji należy już do samej istoty kapłaństwa...
 
Hanna i Xavier Bordasowie
Słowa o uczciwości małżeńskiej są ważną częścią składanej przysięgi. Uczciwość małżeńska polega na wzajemnym zaufaniu, które jest podstawą wspólnoty małżonków, podtrzymywaniu między sobą życzliwej i szczerej rozmowy, staraniu się o zrozumienie współmałżonka w każdej sprawie, wspieraniu w pokonywaniu trudności i twórczym rozwiązywaniu konfliktów. 
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS