„Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty” (por. Mt 20,1-16a). Szemranie przydarza nam się bardzo często, także w relacji do Boga. Pojawia się, gdy nasze poczucie sprawiedliwości (czasami całkiem niejasne i błędnie ukształtowane) jest zranione. Pojawia się, bo bardzo lubimy porównywać się z innymi, oceniać, czego ktoś ma więcej albo czego my mamy mniej. Łatwo się oburzamy i szybko zaczynamy wyliczać nasze zasługi, tak jakby dla Boga coś znaczyły. Być może jest tak dlatego, że brakuje nam pokory, czyli prawdziwej znajomości siebie. Być może też brakuje nam właściwego poznania Boga, Jego dobroci, miłosierdzia, Jego logiki nie z tego świata. Nasze szemranie winno nam przede wszystkim uświadomić, jak niewiele wiemy o sprawach ducha i że jeszcze długo musimy chodzić śladami Nauczyciela z Nazaretu.