logo
Piątek, 29 marca 2024 r.
imieniny:
Marka, Wiktoryny, Zenona, Bertolda, Eustachego, Józefa – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Dlaczego zdradził? Czy 30 srebrników mogło zaspokoić jego chciwość? Jak można wnioskować, to mało cenił i Jezusa i siebie. 30 srebrników to tylko miesięczny zarobek robotnika. Na pewno był rozżalony, że tyle czasu stracił przy Jezusie i nic dla siebie nie zyskał? Widząc, że Jezus przegrywa, to nawet ta mała suma przedstawia jakąś wartość. Lepiej coś, aniżeli nic.  A może liczył na to, że postawiony w obliczu śmierci Jezus wykorzysta swoją moc i ogłosi się królem?  Wtedy jego ziemskie oczekiwania zostałyby spełnione.  Nieba oczekiwał na ziemi, a nie w jakimś innym świecie, o którym mówił Jezus.

Dzisiejsza Ewangelia rzuca pewne światło na osobliwy charakter tego nieszczęśnika. Widząc Marię Magdalenę namaszczającą stopy Jezusa drogocennym olejkiem Judasz oburzył się i powiedział: "Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim"? Zamiast się cieszyć, że Jezus został w ten sposób wyróżniony, on się irytuje nad wydatkiem nie swoich pieniędzy. Święty Jan, Ewangelista, zaraz przy tym dodaje: "Powiedział zaś to, nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem i mając trzos wykradał to, co składano" (J 12, 6).

Judasz planował zdradę od dawna i wobec Jezusa nie miał on dobrej woli. Jego zdrada nie była przypadkowa. Judasz nie wierzył w posłannictwo Jezusa. Po cudzie rozmnożenia chleba Jezus powiedział: "Pośród was są tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem od początku wiedział, którzy to są, co nie wierzą i kto miał Go wydać" (J 6, 64).

Judasz był postacią intrygującą. Był naocznym świadkiem cudów Jezusa, a jednak w Niego nie uwierzył Jaki byłby jego los, gdyby nie spotkał Jezusa i czym innym zajmowałby się w swoim życiu? Problem jednak tkwi nie w rodzaju powołania lecz w osobowości człowieka, czy się jest uczciwym, pokornym, pracowitym, odpowiedzialnym, rzetelnym, itp. Gdziekolwiek Judasz by się znalazł, postępowałby zgodnie ze swoją wewnętrzną dyspozycją. Okradał apostołów z ich skromnych zapasów, tym bardziej oszukiwałby i okradałby innych. Na pewno nie był takim, na samym początku powołania go na apostoła. Tak jak i inni apostołowie, z osobą Jezusa, wiązał on pewne ziemskie nadzieje. Jednak oni z czasem zmienili swoje nastawienie. Judasz, niestety, pozostał przy swoim. Nie pozwolił Jezusowi posłużyć się sobą, przeciwnie, to on chciał posłużyć się Jezusem.

Judasz jednak nie był do końca zdeprawowany. Po zdradzie sumienie go ruszyło i zaczął żałować. Zwrócił pieniądze mówiąc: "Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną" (Mt 27, 4). Żal jego jednak nie był skierowany do Jezusa, ale do siebie samego. Taki żal jest żalem niedoskonałym prowadzącym do rozpaczy. Nic dziwnego, że w końcu targnął się na swoje życie. W przeciwieństwie do niego, żal Piotra był innego rodzaju. On  kochał Jezusa i żałował, ze zdradził swojego najlepszego przyjaciela. Żałował Jezusa, nie siebie.

Los Judasza jest ostrzeżeniem dla wszystkich tych, którzy zamiast zbawienia, na pierwszym miejscu stawiają ziemską karierę i materialny dobrobyt. Cóż bowiem za korzyść stanowi dla człowieka zyskać świat cały, a swoją duszę utracić? (Mk 8, 36).

diakon Franciszek

diakonfranciszek@gmail.com 

***

Człowiek pyta:


Ile mam przewin i grzechów? Ujawnij występki i winy! Czemu chowasz swoje oblicze? Czemu mnie poczytujesz za wroga? Chcesz liść gnany wiatrem płoszyć, prześladować słomę już wyschłą?
Hi 13, 23-25

Czyż mógłby człowiek żyć święcie lub syn człowieczy bez zmazy, gdy On nie ufa swym świętym, niebiosa nie dość dlań czyste?
Hi 15, 14-15

***

Przysłowia Salomona, Prz 20

1. Szydercą jest wino, swarliwą - sycera, każdy, kto tutaj błądzi, niemądry.
2. Jak ryk lwa - tak zapalczywość króla, kto go rozgniewa, życie naraża.
3. Zaprzestać sporu - zaszczytem dla męża, bo każdy, kto głupi, wybucha.
4. Nie pracuje leniwy w jesieni, więc w żniwa darmo szuka plonu.
5. Głęboką wodą plan w sercu człowieka, czerpie z niej człowiek przemyślny.
6. Dobrocią swą chełpi się wielu, lecz męża pewnego któż znajdzie?
7. Sprawiedliwy w prawości swej żyje, szczęśliwe po nim są dzieci.
8. Gdy król zasiada na tronie sędziowskim - wszelkie zło rozprasza spojrzeniem.
9. Kto powie: Ustrzegłem czystości serca, wolny jestem od grzechu?
10. Dwojakie ciężarki i miara podwójna - obydwu Pan nie znosi.
11. Już chłopca można poznać po zachowaniu, czy prawe i czyste będą jego czyny.
12. I ucho, co słyszy, i oko, co widzi, oba są dziełem Pana.
13. Nie kochaj spania, byś nie zubożał, miej oczy otwarte - nasycisz się chlebem.
14. Marne, marne, krzyczy nabywca, lecz po odejściu [z nabytku] się chwali.
15. Jest złoto i obfitość pereł, lecz wargi rozumne - to rzecz drogocenna.
16. Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcych, za nieznajomego - weź zastaw!
17. Chleb oszustwa miły jest człowiekowi, lecz potem usta napełni kamieniem.
18. Na radzie ustalisz plany, wojnę prowadź roztropnie.
19. Obmówca wyjawia sekrety, zatem nie obcuj z gadułą!
20. Temu, kto ojcu i matce złorzeczy, w noc ciemną lampa zagaśnie.
21. Dziedzictwo w początku pospiesznie zgarnięte na końcu jest bez błogosławieństwa.
22. Nie mów: Za zło się odpłacę. Zdaj się na Pana: On cię wybawi.
23. Wstrętne dla Pana dwojakie ciężarki, i waga fałszywa - niedobra.
24. Pan kieruje krokami człowieka, jakżeby człowiek pojął własną drogę?
25. Pułapką ludzi - pochopne: Dar [Bogu], a namyślają się dopiero po ślubach.
26. Król mądry rozpędza zbrodniarzy i koło na nich sporządza.
27. Lampą Pańską jest duch człowieka: on głębię wnętrza przenika.
28. Łaskawość i stałość są strażą króla, tron oparty jest na łaskawości.
29. Rozmach jest chlubą młodzieży, ozdobą starców - siwizna.
30. Pręgi, rany leczą zło, a razy - głębie wnętrzności.

***

CECHA WYŻSZYCH

Po tym wyższego męża możesz poznać w tłumie,
Że on zawsze to tylko zwykł robić, co umie.
Adam Mickiewicz

***

W pracy dawaj z siebie wszystko. Jest to jedna z najlepszych inwestycji, jaką możesz zrobić.

H. Jackson Brown, Jr. 'Mały poradnik życia' 
Patron Dnia



Św. Józef z Arymatei
 
patron grabarzy

 

Św. Józef z Arymatei był sprawiedliwym i pobożnym człowiekiem, który szukał Królestwa Bożego. W czasie, gdy nasz Pan żył i nauczał na ziemi, obawiał się przyznać otwarcie, że jest Jego uczniem, ale po ukrzyżowaniu Jezusa miał odwagę pójść do Piłata i poprosić, aby wydano mu ciało. Wspomagany przez Nikodema, zdjął ciało Zbawcy z krzyża, namaścił olejami, owinął w płótno i złożył we własnym nowym grobowcu wykutym w skale.

jutro: św. Jana Klimak

wczoraj
dziś
jutro