Jest taka anegdota, o robieniu dobrego biznesu. Kupić człowieka za tyle ile jest warty, a sprzedać za tyle, ile on myśli że jest warty. Niestety zazwyczaj, w większości przypadków, ludzie mają o sobie wysokie mniemanie i wysoko określają swoją wartość, nie widząc, lub nie chcąc widzieć faktycznego stanu rzeczy. Faktyczny stan rzeczy przesłania im bowiem pycha.

 

Gdyby ktoś zadał pytanie - kiedy w człowieku objawia się pycha, kiedy jest nią skażony? Odpowiedż prawdopodobnie byłaby taka- wtedy kiedy człowiek myśli ze jest „pępkiem świata”, że jest w centrum zainteresowania innych ludzi, że liczy się tylko on i nic więcej, kiedy on sam mniema, że liczą się tylko jego potrzeby i on sam, a wszyscy dookoła muszą „tańczyć jak on zagra”. Także wtedy, kiedy myśli że jest bardziej wartościowy, niż to jest w rzeczywistości. Patrząc na najważniejsze przykazanie – przykazanie miłości – pycha i jej następstwa nie są sprzymierzeńcami miłości, a nawet na pewno - oddalają nas od miłości. Powstaje pytanie- jak radzić sobie ze skłonnościami do powstawania pychy?

 

Nie jestem tu po to by komukolwiek radzić, ale chciałbym podzielić się kilkoma myślami, słowem zasłyszanym, własną opinią która może, ale nie musi być przyjęta jako właściwa do wykorzystania.

 

Może najpierw – spójrz na siebie z dystansem, spójrz na siebie tak, jakbyś oglądał siebie oczami drugiego człowieka. Nie myśl co mam zrobić żeby zmienić świat, ale co mam zrobić żeby zmienić siebie. Pozbądż się maniery oceniania innych. Nie mów on jet dobry lub zły, ale jego uczynek – ten lub ten - nosi znamiona dobrego lub złego. Czyli oceniaj postępowanie, nie człowieka. Jeśli ktoś czegoś nie wykonał, nie możemy mówić że „jest do niczego „, bo nie znamy motywów jego działania, lub jego braku. Jeśli coś się dzieje żle zawsze pytaj -dlaczego? Pycha podpowiada nam – wydaj wyrok, wydaj swoja ocenę, zaś pokora mówi- nie nam oceniać ludzi. Staraj się patrzeć na otaczający świat z pewnej perspektywy, perspektywy przyczynowo- skutkowej, warto zrozumieć dlaczego ktoś podejmował takie nie inne decyzje.

 

Nie pragnij za wszelka cenę błyszczeć, to świetna pożywka dla pychy. Raczej bądż mocnym, trwałym fundamentem, na którym opiera się dom w którym gości miłość i dobroć.

 

Nie traktuj siebie śmiertelnie poważnie, nie udawaj że jesteś bardzo mądry, że wiesz wszystko najlepiej. Uśmiechaj się do siebie, uśmiechaj się do innych, nie szukaj winnych, ale analizuj – gdzie jest problem, co ja sam mogę zmienić, w sobie, w swoim otoczeniu, na co mam wpływ?

 

 

 

1. Proś o dar pokory Ducha Sw , módl sie o to do Najświętszej Marii Panny
2. Praktykuj modlitwę myślną – 15-20 min – Jaki był ten dzień, ten ktory minął , czy oddalałem się czy zbliżałem do Ciebie Panie? Spróbuj popatrzeć na siebie z perspektywy p.Boga ...
3. Spowiadaj się, także z grzechów pychy, min 1 raz na m-c, miej kierownika duchowego spowiedzi
4. Pytaj żone, dzieci – min raz na 0,5 roku – jaki jestem , czy robie postęp , co robię żle, w czym mogę się poprawić? Ile razy powiedziałem dziękuje, przepraszam , proszę ?
5. Rozmawiaj z ludżmi o wszystkim, także o p. Bogu, zachęcaj do uczestnictwa w spotkaniach z Bogiem, we Mszy Św, w innych praktykach duchowych.