Czwartym w historii arcybiskupem metropolitą warszawskim był w latach 1828-1829 abp Jan Paweł Woroniczi. Jego postać przypominamy w ramach cyklu na 200-lecie Archidiecezji Warszawskiej.

 

Jan Paweł Woronicz (ur. 3 lipca 1757 r. w Brodowie na Wołyniu, zm. 6 grudnia 1829 r. w Wiedniu) – jezuita do 1772 r., radca stanu Księstwa Warszawskiego, biskup diecezjalny krakowski w latach 1816-1829, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w latach 1828-1829.

 

Uczył się u jezuitów w Ostrogu na Wołyniu. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, ale z powodu kasaty zakonu w 1773 r. został wyświęcony na księdza diecezjalnego (1784 r.). Wkrótce został kanonikiem kijowskim, włocławskim, a następnie warszawskim. Był proboszczem w Kazimierzu, Liwie i Powsinie. Mianowany biskupem krakowskim 18 grudnia 1815 r., sakrę biskupią przyjął 8 maja 1816 r. w Warszawie. Za jego rządów, w 1818 r., diecezja krakowska włączona została do metropolii warszawskiej.

 

Przeniesiony na arcybiskupstwo warszawskie 28 stycznia 1828 r., rządy objął 21 września 1828 r. Zorganizował Seminarium Duchowne św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Ceniony poeta, wybitny kaznodzieja, odznaczał się dużą prawością życia.

 

Został pochowany w Krakowie na Wawelu. Jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną.