DRUKUJ
Nasze uznanie dla red. Lidii Duckiewicz
W związku z powołaniem nowego redaktora naczelnego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, pragniemy przede wszystkim wyrazić naszą głęboką wdzięczność i szczere uznanie dla dotychczasowej redaktor naczelnej Szanownej Pani Lidii Dudkiewicz.
Wyrażamy nasze serdeczne podziękowanie za Jej wieloletnią posługę dziennikarską, zwłaszcza za ostatnie 5 lat, kiedy to jako redaktor naczelna „Niedzieli” nie szczędziła sił, zdrowia i czasu, koordynując pracę ludzi w służbie medialnej Kościoła.
Szanowna Pani Lidio - dziękujemy za Twoją bardzo inspirującą i owocną współpracę z jasnogórskimi środkami przekazu medialnego!
Wyrażamy wielką nadzieję, że poniesiony trud w głoszeniu prawdy, jakże często trudnej do odczytania, będzie kontynuowany. Niech Maryja Jasnogórska ma Panią w swojej opiece!
o. Stanisław Tomoń, dyrektor Biura Prasowego Jasnej Góry z zespołem współpracowników
*
Pierwsza – ks. Mariusz Frukacz o Lidii Dudkiewicz, byłej redaktor naczelnej częstochowskiej „Niedzieli”
„'Niedziela'” to moje ukochane dziecko”. Te słowa Zofii Kossak-Szczuckiej przypomniała Lidia Dudkiewicz, która 31 marca 2019 r. kończy swoją misję jako redaktor naczelna Tygodnika Katolickiego „Niedziela”. Funkcję tę pełniła od 1 lipca 2014 r.
Jednak red. Dudkiewicz w dziennikarstwie trwa już blisko 40 lat. Chciałbym dzisiaj pochylić się nad wkładem p. Lidii w dzieło „Niedzieli” i misję Kościoła. Czynię to nie tylko z poczucia obowiązku, ale tak po prostu, od serca, bo moja współpraca z p. Lidią, która trwa od 1998 r., jest ważną częścią mojego życia i pracy dziennikarskiej.
Początki w „Piwnicy”
Dla red. Dudkiewicz wszystko zaczęło się w tzw. studenckiej „Piwnicy”, w Duszpasterstwie Akademickim prowadzonym przez ks. dr. Ireneusza Skubisia. „W 'Piwnicy' studenckiej, mieszczącej się w podziemiach domu biskupiego w Częstochowie, przeszłam przez wielką kuźnię dusz, charakterów i umysłów” - wspominała po latach na kartach książki Krystyny Czuby „Są takie kobiety”. Krystyna Czuba doceniła rolę p. Dudkiewicz w kolejnej swojej książce pt. „Słudzy nieużyteczni jesteśmy...”.
W październiku 1978 r., kiedy wybrany został na papieża kard. Karol Wojtyła, Lidia Dudkiewicz znalazła się w gronie studentów z DA, którzy zaczęli regularnie słuchać Radia Watykańskiego, będącego wówczas jedynym źródłem informacji o pontyfikacie Papieża Polaka. Właśnie wtedy pojawiła się myśl, aby serwis informacyjny Radia Watykańskiego rozpowszechniać w formie drukowanej. Tak powstał biuletyn pod nazwą „Monitor Kościelny” – redagowany pod kierunkiem ks. Ireneusza Skubisia i matematyczki Ireny Makowicz – który co tydzień był rozwożony i rozsyłany do częstochowskich i poza częstochowskich parafii. Potem także wybrane myśli Jana Pawła II znalazły się w książeczce zatytułowanej „Bardzo pragnę przybyć do Was”.
Tak ten czas wspomina ks. inf. Ireneusz Skubiś: „Monitor Kościelny - był to wyciąg informacji z audycji Radia Watykańskiego, które skrzętnie nagrywaliśmy, a potem przepisywali i powielali (najpierw na maszynie do pisania) w liczbie kilkuset egzemplarzy - tzw. samizdat. Był to nasz pierwszy materiał dziennikarski - potem wszedł na łamy przywróconej w 1981 r. 'Niedzieli'. Wyimki z tych pierwszych, jakże bardzo wyczekiwanych wypowiedzi Papieża Polaka stanowiły też treść książeczki, którą przygotowaliśmy do druku i zamierzaliśmy wręczyć Papieżowi 6 czerwca 1979 r., w ostatnim dniu jego pobytu w Częstochowie. Niestety, komuniści do tego nie dopuścili. Choć wszystko było wcześniej dokładnie ustalone, nie mogliśmy wydać tej publikacji w częstochowskiej drukarni. Książeczka ukazała się później w Wydawnictwie Sióstr Loretanek w Warszawie w nakładzie 20 tys. egz. i bardzo szybko rozeszła się wśród rodaków. Tytuł książeczki - 'Bardzo pragnę przybyć do Was' - mówi wiele” („Niedziela”15/2010).
Tak ten czas wspomina ks. inf. Ireneusz Skubiś: „Monitor Kościelny - był to wyciąg informacji z audycji Radia Watykańskiego, które skrzętnie nagrywaliśmy, a potem przepisywali i powielali (najpierw na maszynie do pisania) w liczbie kilkuset egzemplarzy - tzw. samizdat. Był to nasz pierwszy materiał dziennikarski - potem wszedł na łamy przywróconej w 1981 r. 'Niedzieli'. Wyimki z tych pierwszych, jakże bardzo wyczekiwanych wypowiedzi Papieża Polaka stanowiły też treść książeczki, którą przygotowaliśmy do druku i zamierzaliśmy wręczyć Papieżowi 6 czerwca 1979 r., w ostatnim dniu jego pobytu w Częstochowie. Niestety, komuniści do tego nie dopuścili. Choć wszystko było wcześniej dokładnie ustalone, nie mogliśmy wydać tej publikacji w częstochowskiej drukarni. Książeczka ukazała się później w Wydawnictwie Sióstr Loretanek w Warszawie w nakładzie 20 tys. egz. i bardzo szybko rozeszła się wśród rodaków. Tytuł książeczki - 'Bardzo pragnę przybyć do Was' - mówi wiele” („Niedziela”15/2010).
„Można stwierdzić, że miałam wtedy szansę popróbować pracy dziennikarskiej, chociaż w warunkach amatorskich” – wspomina również Lidia Dudkiewicz.
Pierwsza zatrudniona w „Niedzieli”
Dla red. Dudkiewicz „Niedziela” to było nie tylko miejsce pracy, ale cały jej świat i życie. Kiedy komuniści wydali zgodę na wznowienie „Niedzieli” w 1981 r., Lidia Dudkiewicz od samego początku odgrywała bardzo ważną rolę w tworzonym przez ks. Ireneusza Skubisia zespole redakcyjnym. „Bardzo mi zależało, aby 'Niedziela' była postrzegana jako pismo wierne Kościołowi. Pierwszą osobą przyjętą do pracy w redakcji była Lidia Dudkiewicz” – wspomina ks. Skubiś.
W latach 80. red. Dudkiewicz została oddelegowana przez ks. Skubisia do kontaktów z Urzędem Kontroli Publikacji i Widowisk, który sprawował cenzurę nad każdym przygotowywanym do druku numerem „Niedzieli”. Był to bardzo ważny, ale także trudny etap pracy p. Lidii. Do jej obowiązków należało prowadzenie cotygodniowych rozmów z urzędnikami państwowymi – tak było aż do 1990 r., gdy Urząd Kontroli został zlikwidowany. Przez kilka lat Lidia Dudkiewicz przygotowywała cotygodniowe przeglądy prasy dla „Niedzieli”.
„Pierwsze lata pracy w piśmie katolickim w latach 80. minionego wieku to były zmagania z cenzurą państwową, która kontrolowała każdy numer 'Niedzieli' przed oddaniem do druku. To czas walki o prawdę historyczną, o Kościół, o duszę narodu, o rodzinę i wartości chrześcijańskie. Przeszkadzał w tym Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk, czyli cenzura, która dbała o interesy państwa komunistycznego, pilnowała, aby nie naruszać tzw. sojuszu z byłym Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich. W porównaniu z wcześniejszym etapem funkcjonowania 'Niedzieli' redakcja miała ten przywilej, że mogła zaznaczać w tekstach miejsca usunięte przez cenzurę państwową” – wspomina Lidia Dudkiewicz (http://www.niedziela.pl/artykul/24673/90-lat-dobrych-wiadomosci)
„Pierwsze lata pracy w piśmie katolickim w latach 80. minionego wieku to były zmagania z cenzurą państwową, która kontrolowała każdy numer 'Niedzieli' przed oddaniem do druku. To czas walki o prawdę historyczną, o Kościół, o duszę narodu, o rodzinę i wartości chrześcijańskie. Przeszkadzał w tym Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk, czyli cenzura, która dbała o interesy państwa komunistycznego, pilnowała, aby nie naruszać tzw. sojuszu z byłym Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich. W porównaniu z wcześniejszym etapem funkcjonowania 'Niedzieli' redakcja miała ten przywilej, że mogła zaznaczać w tekstach miejsca usunięte przez cenzurę państwową” – wspomina Lidia Dudkiewicz (http://www.niedziela.pl/artykul/24673/90-lat-dobrych-wiadomosci)
Pokój nr 10
To właśnie z pokojem nr 10 kojarzy się pracownikom „Niedzieli”, ale nie tylko im, osoba Lidii Dudkiewicz. Tutaj pracowała wcześniej jako sekretarz redakcji i zastępca redaktora naczelnego tygodnika. Nie zmieniła swojego pokoju, kiedy w 2014 r. została redaktorem naczelnym „Niedzieli”- pierwszą kobietą w Europie na stanowisku redaktora naczelnego tygodnika katolickiego. Mogę też dać świadectwo, że p. Lidia nie tylko „ukrywała się między szpaltami”, ale pokój nr 10 to także miejsce jej modlitwy różańcowej i pasji zbierania modeli samolotów pasażerskich.
Wkład w dzieło „Niedzieli”
Jako sekretarz redakcji, zastępca redaktora naczelnego i redaktor naczelna „Niedzieli” Lidia Dudkiewicz ma ogromny wkład w dzieło rozwoju „Niedzieli”, ale także w rozwój dziennikarstwa katolickiego w Polsce. Wszystko to czyniła także dla dobra Kościoła. Kiedy została redaktorem naczelnym „Niedzieli”, to już 3 września 2014 r. tygodnik ukazał się w nowej odsłonie. Pojawiła się nowoczesna szata graficzna, było więcej tematyki rodzinnej i rubryk poradnikowych.
Na łamach „Niedzieli” zaczęli publikować nowi autorzy, m.in. biblista ks. prof. Waldemar Chrostowski, historyk prof. Jan Żaryn, a w kolejnych numerach - także metropolita częstochowski abp Wacław Depo. Na łamach „Niedzieli” zagościli m.in. Grzegorz Górny, Paweł Zuchniewicz, ks. Dariusz Kowalczyk SJ, Grzegorz Polak, Witold Gadowski. Red. Dudkiewicz podjęła również decyzję o nowej odsłonie pisma dla dzieci „Moje Pismo Tęcza. W przyjaźni z Bogiem”. Niewątpliwym sukcesem red. Dudkiewicz jest bardziej realna obecność „Niedzieli” w diecezji kaliskiej i tarnowskiej. Natomiast 10 marca 2019 r. „Niedziela” ukazała się w nowym formacie - jak wiodące tygodniki na rynku polskim.
Na łamach „Niedzieli” zaczęli publikować nowi autorzy, m.in. biblista ks. prof. Waldemar Chrostowski, historyk prof. Jan Żaryn, a w kolejnych numerach - także metropolita częstochowski abp Wacław Depo. Na łamach „Niedzieli” zagościli m.in. Grzegorz Górny, Paweł Zuchniewicz, ks. Dariusz Kowalczyk SJ, Grzegorz Polak, Witold Gadowski. Red. Dudkiewicz podjęła również decyzję o nowej odsłonie pisma dla dzieci „Moje Pismo Tęcza. W przyjaźni z Bogiem”. Niewątpliwym sukcesem red. Dudkiewicz jest bardziej realna obecność „Niedzieli” w diecezji kaliskiej i tarnowskiej. Natomiast 10 marca 2019 r. „Niedziela” ukazała się w nowym formacie - jak wiodące tygodniki na rynku polskim.
Jako redaktor naczelna troszczyła się o to, aby „Niedziela” trzymała rękę na pulsie najważniejszych wydarzeń w Kościele w Polsce i na świecie, jak również aby jak najlepiej służyła papieżowi Franciszkowi. Spotkał się on z „Niedzielą” i red. Dudkiewicz w Watykanie 6 kwietnia 2016 r. z okazji 90. rocznicy założenia „Niedzieli”.
Wkład w kulturę
Lidia Dudkiewicz jest redaktorem kilku książek wydrukowanych w Bibliotece „Niedzieli”, m.in. tomów z katechezami Jana Pawła II, które na język polski tłumaczył o. Jan Pach OSPPE. Już jako redaktor naczelna „Niedzieli” zadecydowała o wydaniu kilku książek w serii Biblioteki „Niedzieli”, które są bardzo ważne dla Kościoła oraz dla społeczeństwa polskiego dzisiaj. W tej serii ukazały się m.in. „'Paś owce moje'. Homilie i przemówienia Benedykta XVI wybrane w 65. rocznicę święceń kapłańskich”, „90 lat. Dla nieba i dla chleba. 1926–2016” (Księga Jubileuszowa „Niedzieli”), „Sprawy nieba i ziemi. Abp Wacław T. Depo na ambonie, na łamach, w eterze, w sieci” oraz „100 modlitw za Polskę. Owoc konkursu 'Na stulecie odzyskania niepodległości – modlitwa za Ojczyznę'”.
Praca dla Kościoła i Ojczyzny
Jako redaktor naczelna „Niedzieli” Lidia Dudkiewicz była wierna linii pisma nakreślonej i zadanej tygodnikowi przez kard. Stefana Wyszyńskiego. „Niedziela” pozostała maryjna, wierna Bogu, Krzyżowi i Ewangelii, wierna Ojcu Świętemu. Praca Lidii Dudkiewicz była zauważona i doceniona przez Kościół. Jest ona członkiem Rady ds. Środków Społecznego Przekazu KEP. 15 września 2018 r. została odznaczona medalem Pro Ecclesia et Pontifice. Pracując z wielkim oddaniem dla dobra Kościoła, Lidia Dudkiewicz na swojej życiowej drodze spotykała wielu świadków wiary: kard. Stefana Wyszyńskiego, Marię Okońską, o. Jerzego Tomzińskiego, św. Jana Pawła II i bł. ks. Jerzego Popiełuszkę, który odwiedził redakcję tygodnika katolickiego „Niedziela” w Częstochowie w maju 1983 r. Zbliżała się właśnie II pielgrzymka Jana Pawła II do Polski, zaplanowana w dniach 16-23 czerwca 1983 r. Ks. Popiełuszko przyjechał do Częstochowy, szukając możliwości spotkania z Janem Pawłem II.
„W drodze na Jasną Górę samochód wiozący ks. Jerzego zatrzymał się przy ul. 3 Maja 12, przed siedzibą 'Niedzieli'. Ksiądz dyskretnie przemknął do sekretariatu redakcji na pierwszym piętrze. W progu stanął szczupły, skromny, młody, ale od razu było widać, że nad wiek dojrzały kapłan. Wyraźnie się spieszył i nie pozwolił przerwać odbywającego się właśnie zebrania redakcyjnego. Szybko, pełen entuzjazmu, opowiadał o Mszach św. za Ojczyznę, odprawianych co miesiąc w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Mówił z zachwytem: 'Ależ mamy w Warszawie Msze św. za Ojczyznę!'. Cieszył się, że tak liczny jest w nich udział wiernych, że przybywają z całej Polski, że są i robotnicy, i aktorzy, i lekarze... A potem podał zgięty na trzy części kartonik, z naklejoną na wierzchu miniaturą nekrologu, co stanowiło razem rodzaj okładki. Ta sztywna, amatorsko wykonana papeteria zawierała 20 małych czarno-białych zdjęć z pogrzebu Grzegorza Przemyka - 19-letniego maturzysty śmiertelnie pobitego przez milicję na warszawskim komisariacie w maju 1983 r. Ksiądz Jerzy opowiadał o pogrzebie Grzesia. Wyznał ściszonym głosem, że wraz z nim jedzie na Jasną Górę Barbara Sadowska - mama śmiertelnie pobitego maturzysty, poetka, działaczka opozycyjna, prześladowana przez władze komunistyczne, a wcześniej też pobita” - wspomina Lidia Dudkiewicz.
„W drodze na Jasną Górę samochód wiozący ks. Jerzego zatrzymał się przy ul. 3 Maja 12, przed siedzibą 'Niedzieli'. Ksiądz dyskretnie przemknął do sekretariatu redakcji na pierwszym piętrze. W progu stanął szczupły, skromny, młody, ale od razu było widać, że nad wiek dojrzały kapłan. Wyraźnie się spieszył i nie pozwolił przerwać odbywającego się właśnie zebrania redakcyjnego. Szybko, pełen entuzjazmu, opowiadał o Mszach św. za Ojczyznę, odprawianych co miesiąc w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Mówił z zachwytem: 'Ależ mamy w Warszawie Msze św. za Ojczyznę!'. Cieszył się, że tak liczny jest w nich udział wiernych, że przybywają z całej Polski, że są i robotnicy, i aktorzy, i lekarze... A potem podał zgięty na trzy części kartonik, z naklejoną na wierzchu miniaturą nekrologu, co stanowiło razem rodzaj okładki. Ta sztywna, amatorsko wykonana papeteria zawierała 20 małych czarno-białych zdjęć z pogrzebu Grzegorza Przemyka - 19-letniego maturzysty śmiertelnie pobitego przez milicję na warszawskim komisariacie w maju 1983 r. Ksiądz Jerzy opowiadał o pogrzebie Grzesia. Wyznał ściszonym głosem, że wraz z nim jedzie na Jasną Górę Barbara Sadowska - mama śmiertelnie pobitego maturzysty, poetka, działaczka opozycyjna, prześladowana przez władze komunistyczne, a wcześniej też pobita” - wspomina Lidia Dudkiewicz.
Niewątpliwie docenieniem wkładu „Niedzieli” i osobistego zaangażowania Lidii Dudkiewicz w dobro wspólne naszej Ojczyzny był wywiad, którego udzielił „Niedzieli” prezydent RP Andrzej Duda z racji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości (http://www.niedziela.pl/artykul/139869/nd/Polskosc-przetrwala-dzieki-rodzinie-i ).
Przywrócenie pamięci o Zofii Kossak
„Nowe ślady. Zofia Kossak odkryta w Częstochowie” – to najnowsza książka, która pod redakcją Lidii Dudkiewicz wkrótce ukaże się w serii Biblioteka „Niedzieli”. To jest jej osobisty wkład w przywrócenie pamięci o znanej polskiej pisarce katolickiej Zofii Kossak, która drukowała w „Niedzieli” wznowionej również jej staraniem w 1945 r. „Zofia Kossak została skazana na niepamięć w okresie PRL-u ze względu na wyznawane przez nią wartości: głębokie przywiązanie do wiary i gorący patriotyzm. Nie zmieniło się to nawet po 1989 r. Na nas spoczywa obowiązek, aby ją odkrywać, a jej twórczość utrwalać i popularyzować, bo Zofia Kossak stanowi nasze dobro narodowe.
Środowisko 'Niedzieli' staje się więc w jakimś sensie kustoszem pamięci o tej wybitnej pisarce, a zwłaszcza o częstochowskim etapie jej życia. Zofia Kossak do końca utrzymywała kontakt ks. Antonim Marchewką, powojennym redaktorem naczelnym 'Niedzieli'. Gdy 'Niedziela' została zawieszona w 1953 r. przez władze komunistyczne, pisarka towarzyszyła księdzu redaktorowi w staraniach o wznowienie pisma. Widać, jak wiele 'Niedziela' jej zawdzięcza. I dlatego w 2018 r., w którym przypadała 50. rocznica śmierci Zofii Kossak, dorocznej pielgrzymce 'Niedzieli' na Jasną Górę towarzyszyła sesja poświęcona Zofii Kossak” – napisała w słowie wstępnym do książki red. Dudkiewicz.
Środowisko 'Niedzieli' staje się więc w jakimś sensie kustoszem pamięci o tej wybitnej pisarce, a zwłaszcza o częstochowskim etapie jej życia. Zofia Kossak do końca utrzymywała kontakt ks. Antonim Marchewką, powojennym redaktorem naczelnym 'Niedzieli'. Gdy 'Niedziela' została zawieszona w 1953 r. przez władze komunistyczne, pisarka towarzyszyła księdzu redaktorowi w staraniach o wznowienie pisma. Widać, jak wiele 'Niedziela' jej zawdzięcza. I dlatego w 2018 r., w którym przypadała 50. rocznica śmierci Zofii Kossak, dorocznej pielgrzymce 'Niedzieli' na Jasną Górę towarzyszyła sesja poświęcona Zofii Kossak” – napisała w słowie wstępnym do książki red. Dudkiewicz.
Na zakończenie chcę dodać, że całe życie i 40 lat pracy dziennikarskiej red. Lidii Dudkiewicz oraz jej zaangażowanie w misję Kościoła odbywało się nieustannie pod czujnym okiem Maryi, Pani Jasnogórskiej, którą nasza pani Lidia ukochała z całego serca.
ks. Mariusz Frukacz, dziennikarz Tygodnika Katolickiego „Niedziela”
www.jasnagora.com