DRUKUJ
 
6 marca: św. Róża z Viterbo
 


Urodziła się w Viterbo, z którego została wygnana. Dzisiaj jest chlubą tego miasta, a procesja z jej relikwiami, odbywająca się 4 września, przyciąga tysiące pielgrzymów i turystów.

 

Róża urodziła się w 1233 roku w Viterbo, we Włoszech. Wychowała się w ubogiej, głęboko religijnej rodzinie. Już w wieku dziecięcym jej wiara była bardzo dojrzała. Przypisuje się jej sprawienie cudu - wskrzeszenie zmarłej ciotki - kiedy miała 3 lata.

Mając 12 lat wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka z Asyżu. Kiedy miała 17 lat, poważnie zachorowała, cierpienia ofiarowała za powodzenie wyprawy krzyżowej, na czele której stanął król francuski św. Ludwik IX, tercjarz franciszkański. Po cudownym wyzdrowieniu postanowiła jeszcze bardziej poświęcić się Chrystusowi. Czyniła to poprzez surowe praktyki pokutne, modlitwę oraz głoszenie Ewangelii na ulicach Viterbo.

 

Trzymając w dłoni krzyż, publicznie wzywała do nawrócenia i pokuty. Było to niezwykle odważne i ryzykowne, ponieważ miasto znajdowało się wówczas we władaniu cesarza Fryderyka II. Zachowanie Róży nie podobało się części mieszkańców Viterbo, szczególnie katarom i patarynom, którzy zmusili ją, aby z całą rodziną opuściła miasto.

Pod koniec życia świętej, kiedy Viterbo znalazło się w rękach papieskich, Róża powróciła z wygnania. Pragnęła wstąpić do miejscowego klasztoru sióstr klarysek, jednak nie została do niego przyjęta. Zmarła 6 marca 1252 roku, mając niespełna 20 lat. Jej ciało w stanie nienaruszonym spoczywa w kościele klarysek. Kanonizował ją papież Kalikst III w 1457 roku, a Benedykt XV ogłosił patronką młodzieży żeńskiej Akcji Katolickiej. W liturgii wspominana jest 6 marca.

 

Atrakcją religijną i turystyczną miasta jest procesja, przypadająca w uroczystość św. Róży, w której niesione są jej relikwie, przechowywane w zmienianym rokrocznie, wysokim relikwiarzu. W miejscowym muzeum znajdują się takie relikwiarze-wieże, których wysokość dochodziła nawet do 30 metrów.

 
franciszkanie.pl