Gdy miałem 5 lat, rodzice wyemigrowali z Wileńszczyzny na Warmię. W 1974 roku, po 28 latach od repatriacji, już jako kapłan, pojechałem odwiedzić moją chrzestną. Jadąc w rodzinne strony, nie przewidywałem, co Pan Bóg dla mnie przygotował. Wyjazd był wyprawą w nieznane. Przepełniał mnie wielki lęk. Już na granicy w Kuźnicy Białostockiej zapaliło się pierwsze „czerwone światełko”, gdy zabrano mi książeczkę do nabożeństwa z dużym drukiem, a z obrazków pozwolono zabrać po jednym z każdego rodzaju (a miałem ich około 20).

Co wiemy o Jezusie przed trzydziestką, okresie życia słabo opisanym w ewangeliach? Jakie warunki panowały w jego rodzinnym domu? Gdzie się uczył i pracował? Dokąd podróżował? Czy zawarł małżeństwo? Dopiero w XIX w. można zaobserwować większe zainteresowanie „zaginionymi latami” z życia Jezusa. Wiąże się to niewątpliwie z rozwojem badań nad Jezusem historycznym (Geschichte der Leben-Jesu-Forschung / The Quest of the Historical Jesus) i próbą oddzielenia Jezusa-człowieka od wizerunku Chrystusa ukształtowanego na podstawie dogmatów. 

Zanim pod koniec XIX wieku pierwsi salezjanie przybyli na ziemie polskie do Galicji, postać ks. Jana Bosko była już w miarę dobrze znana we wszystkich trzech zaborach. Wpływ na to miały różne czynniki, które z biegiem czasu jeszcze bardziej się nasilały. Po powstaniu styczniowym wielka rzesza polskich emigrantów zalała Europę w tym i Włochy. Mieli oni też dotrzeć do Turynu.

W początkach Kościoła to chrzest był traktowany jako sakrament pojednania z Bogiem. Przyjmowali go dorośli, którzy wyznawali wiarę i nawracali się. Po co zatem boska władza przebaczenia została przekazana wspólnocie Kościoła w postaci kolejnego sakramentu?

Postacią, która zapisała się niezwykłą aktywnością w dziele salezjańskiego ruchu wydawniczego w okresie międzywojennym był ks. Aleksander Ogórkiewicz. Od początku salezjańskiej obecności na ziemiach polskich ważną płaszczyzną realizowania charyzmatu ks. Bosko była działalność wydawnicza i publicystyczna. Dość wspomnieć, że u początków naszej pracy wśród polskiej młodzieży dzieła salezjańskie zyskiwały wielu sympatyków za sprawą "Wiadomości Salezjańskich" wydawanych od 1897 r.

Temat papiestwa jest bardzo często wykorzystywany w atakach przez przeciwników Kościoła. Nieomylność następcy Piotra czy jego szczególną rolę w Kościele obierają sobie za cel zarówno ateiści, jak i protestanci. Między katolikami a protestantami i wieloma innymi wyznaniami chrześcijańskimi temat ten stanowi kość niezgody... Książka to kolejny zbiór tekstów Ojca Salija, w którym między innymi o najstarszych świadectwach prymatu biskupów Rzymu, o nieomylności następcy Piotra, czy dlaczego następcę Piotra nazywamy Ojcem Świętym?

Autorzy analizują działalność papieży w czasach wojny - począwszy od wielkich światowych konfliktów, a kończąc na ataku na Irak w marcu 2003 roku; wychodząc od "Orędzia Pokojowego" Benedykta XV, poprzez orędzia Piusa XII w wigilię drugiej wojny światowej, a następnie podczas konfliktu w Korei, rolę Jana XXIII w czasie kryzysu kubańskiego i interwencje Pawła VI na temat Wietnamu, by wreszcie dotrzeć do najnowszych wojen, jakie toczyły się już za pontyfikatu Jana Pawła II: wojny o Falklandy, wojnę perską, konflikty w Jugosławii, kampanię w Kosowie, kryzys w Ziemi Świętej, aż do ataku przeciwko Saddamowi Husajnowi.

Nietypowe rozważania na Adwent 2010 roku...

Tydzień Powszechnej Modlitwy o Jedność Chrześcijan...