Teraz możemy dokładnie zrozumieć, co chciał powiedzieć Jezus zachęcają do "bycia bogatym przed Bogiem": gromadzenie skarbu w Niebie, którym będziemy się kiedyś cieszyć, oznacza dostrzeganie już dzisiaj – a nie jutro – człowieka leżącego w naszej bramie i proszącego o miłość. Nic prostszego. Jeszcze lepiej pomagają to zrozumieć słowa Pana: "Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je" (Mt 16,25). W wersji greckiej tego fragmentu "życie" odnosi się do życia biologicznego, fizycznego, materialnego. Chrystus chce nam powiedzieć: "Kto myśli tylko o napełnieniu swojego brzucha i zaspokojeniu własnych potrzeb, wszystko traci; kto zaczyna tracić siebie dla drugiego człowieka, jak ja dla Was, może wszystko zyskać!". To zdanie wyraża prawdę doświadczenia: nie jest wcale przypadkiem, że osoby, które nie koncentrują się wyłącznie na sobie poświęcając życie innym mniej boją się śmierci. Poznałem siostry zakonne, żyjące wśród ubogich, dla których śmierć przestała stanowić problem… "umarły" już jakiś czas temu same dla siebie i mamiącego złudzeniami samotnego życia, którego jedynym celem jest własna korzyść, gdzie wierzy się wyłącznie w to, że życie musi zawsze i mimo wszystko spełniać nasze (i tylko nasze!) oczekiwania. Kiedy przestajemy myśleć, że "życie było dla nas niesprawiedliwe", jesteśmy gotowi na śmierć. Właściwie rozumiana, "słodka śmierć", zjawia się, gdy potrafi my powiedzieć "dziękuję". Wróćmy jednak do omawianego fragmentu Ewangelii.

 

Życie miłością tu i teraz "pomnaża skarby w Niebie", ponieważ uchyla przed wolą rąbka tajemnicy życia wiecznego. Mówi o tym wyraźnie św. Jan: " My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaśnie miłuje, trwa w śmierci" (1J 3,14), a św. Paweł stwierdza, że wszystko ustaje, ale "miłość nigdy nie ustaje" (por. 1Kor 13,8). Ciało, odzież, pieniądze, nasze wysiłki, by zmienić innych, wyczerpią się, pozostanie bezinteresowna miłość, która włącza nas w wieczny świat Boga, gdzie wszystko jest bezinteresowne.

Szybko widać też konkretne sposoby odprawiania takiego ćwiczenia dobrej śmierci: już dzisiaj możemy zacząć zauważać potrzebującego przebaczenia albo sami poprosić o przebaczenie i służyć innym obmywając im stopy, zgodnie z przykazaniem Chrystusa (por. J 13,15); już dziś możemy zacząć milczeć we własnym wnętrzu i na zewnątrz, w zaciszu naszej izby (por. Mt 6,6); już teraz możemy stać się dla bliźniego darem, a nie cierniem, który go osądza lub wydaje rozkazy.