logo
Wtorek, 23 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Ilony, Jerzego, Wojciecha – wyślij kartkę
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 

Facebook
 
Drukuj
A
A
A
 
o. Dariusz W. Andrzejewski CSSp
Refleksje po Kongresie Eucharystycznym
materiał własny
 



 
 Zakończony 49. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w kanadyjskim Québec był szczególnym czasem łaski dla tutejszego Kościoła. Był wyjątkową szansą dla młodego i starszego pokolenia, dla całej międzynarodowej rodziny katolików, by wspólnie i w różnych językach trwać na adoracji, na modlitwie i śpiewie, wielbiąc Boga ukrytego w Najświętszej Eucharystii.
 
Tym, co na tym kongresie najbardziej chwytało za serce i budowało wewnętrznie, to ogrom miłości emanującej do Chrystusa Eucharystycznego. Wielka pobożność, wyjątkowe skupienie, wewnętrzne wyciszenie, z jakimi wierni z całego świata trwali na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem w dwóch kaplicach stałej adoracji i we wszystkich kościołach miasta Québec, było czymś niespotykanym i na tej ziemi niezwykłym. Widać było, jak wierni na nowo uczyli się głębiej doceniać rzeczywistą obecność Boga w Eucharystii. Można powiedzieć, że uczyli się „modlić Eucharystią”, nie tylko na nią uczęszczać, ale prawdziwie Nią żyć. Na przykład młodzież obecna na kongresie składała śluby czystości przedmałżeńskiej, jako sposób całkowitego oddania swego życia Jezusowi.
 
Kongres eucharystyczny był dla wszystkich wielkim darem i błogosławieństwem, uczył głębiej rozkochać się w Jezusie Eucharystycznym i innym pomóc Go kochać. Zaprosił wiernych, aby zobaczyli w Chrystusie swego Prawdziwego Przyjaciela, zechcieli rozmawiać z Nim każdego dnia na modlitwie i doświadczać prawdziwie Jego obecności w życiu codziennym. Kongres Eucharystyczny był wspaniałą okazją, aby spotkać ludzi z całego świata, z różnych kultur, języków i narodów, ale żyjących tą samą wiarą. Można było spotkać ludzi przeżywających swoją wiarę na różne sposoby, ale mimo to czuło się, że wszyscy są mocno złączeni duchowo i są jedną wielką rodziną.
 
Dzisiaj, przede wszystkim w tutejszym Kościele lokalnym w Kanadzie, mamy wspólną misję – duchowni i świeccy - dawania świadectwa wiary, odważnego przekazywania tutejszemu społeczeństwu tego, że Kościół żyje, że Kościół jest ciągle młody, że wiara jest bardzo ważną rzeczywistością w naszym życiu, że daje nam radość, nadzieję, pogodę ducha, wewnętrzny pokój i jest drogą do Zbawienia.
 
Ojciec Święty Benedykt XVI wskazał pasterzom Kościoła w Kanadzie, że ich „podstawowym obowiązkiem jest zapewnić wszystkim wiernym możliwość udziału w niedzielnej Eucharystii i stale ich doń zachęcać”. „Wierni powinni być przekonani – mówił papież - o żywotnym charakterze regularnego uczestnictwa w niedzielnej mszy, aby ich wiara mogła wzrastać i być konsekwentnie wyrażana. Eucharystia bowiem, będąc źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego, jednoczy nas z Synem Bożym i do Niego upodabnia. Buduje Kościół, umacnia w jedności z Ciałem Chrystusa. Żadna wspólnota chrześcijańska nie może się budować, jeśli swego korzenia i centrum nie ma w celebracji eucharystycznej”.
 
49. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny zakończył się, ale nasza modlitwa powinna trwać i nieustannie płynąć do Boga o to, by „ziarno słowa” tak obficie padające w ostatnim czasie na tutejszą ziemię przyniosło „owoc stokrotny” – prawdziwe odrodzenie kanadyjskiego Kościoła !
 
o. Dariusz W. Andrzejewski CSSp
Montreal, sierpień 2008 roku
 
Zobacz także
Romano Guardini
Musi budzić zdziwienie, do jakiego stopnia ze świadomości chrześcijańskiej zniknęła idea przymierza. Wspominamy o niej specjalnie, ale zdaje się, że straciła ona dla nas swe znaczenie; nasza egzystencja jako chrześcijan określana jest przez pojęcie nowego życia, nowego świata, królestwa Boga. Wszystkie one wiążą się z odnośnymi pojęciami zaczerpniętymi z porządku naturalnego i przybierają maskę rzeczy samozrozumiałych. Zawsze jednak nadchodzi moment, gdy maski zostają zerwane...
 
Romano Guardini
Ksiądz Bronisław Markiewicz (1842–1912), wychowawca osieroconych dzieci i młodzieży, założyciel zgromadzeń zakonnych św. Michała Archanioła, był wielkim czcicielem Eucharystii. Przywiązywał do Niej wielkie znaczenie w życiu osobistym oraz w pracy duszpasterskiej i wychowawczej. W Roku Eucharystii – 19 czerwca w Warszawie – został wyniesiony do chwały ołtarzy...
 
ks. Paweł Bortkiewicz TChr
Wstańcie, chodźmy – tak zatytułował swoją książkę adresowaną do biskupów w Polsce Jan Paweł II. Była to jedna z jego książek poniekąd testamentalnych. Charakterystyczny był ów tytuł – wezwanie do powstania i zaproszenie do wspólnej drogi. Tytuł wskazywał jednoznacznie, że On stoi na drodze, że jest w tej drodze, a adresatów zaprasza do porzucenia stabilizacji i podjęcia ryzyka drogi.  
 

___________________

 reklama
Działanie dobrych i złych duchów
Działanie dobrych i złych duchów
Krzysztof Wons SDS