Przemiana życia

Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz – te słowa niosą nadzieję, bo choć życie doczesne trwa tylko chwilę, dzięki Zmartwychwstaniu mamy szansę żyć wiecznie. Trzeba tylko nawrócić się i uwierzyć w Ewangelię. Wezwanie do metanoi, czyli przemiany życia, wymaga zejścia z błędnych dróg życia i całkowitego zwrócenia się ku Bogu.

Jak dzisiaj zrozumieć biblijnych Rekabitów z księgi Jeremiasza, którzy całe życie żyli zgodnie z wolą swojego praojca Jonadaba, syna Rekaba – Nie będziecie pili wina na wieki ani wy, ani wasi synowie. Nie będziecie budować domu, nie będziecie siać, nie będziecie sadzić winnicy ani jej posiadać, lecz będziecie mieszkać w namiotach przez całe życie, abyście żyli długo na ziemi, na której jesteście wędrowcami (Jr 35, 6n).

Nawet w starotestamentowych czasach Rekabici stanowili wyjątek. Różnili się od współczesnych, zdecydowanie wyłączając się z wyścigu o dobra doczesne. Nie byli mnichami, ale dzisiaj już chyba tylko tak mogą się nam kojarzyć. Jeśli ktoś zostaje mnichem, to chce całe swoje życie powierzyć Bogu i stopniowo eliminuje wszystko to, co mu w tym przeszkadza.

Jeśli mnich poświęca całe swoje życie Bogu, to ile czasu powinien poświęcić Bogu zwykły chrześcijanin? Wielki Post jest bardzo dobrym okresem, aby poszukać odpowiedzi na to pytanie.

Wyruszyć na pustynię...

Środa Popielcowa rozpoczyna okres liturgiczny przesycony powagą i zadumą. Trwa on przez czterdzieści dni, bo tak długo Pan Jezus przebywał na pustyni, przygotowując się do działalności publicznej.

Mamy więc i my wyruszyć teraz z Jezusem na "pustynię", wyciszając się po okresie karnawału oraz praktykując – intensywniej niż zwykle – jałmużnę, post i modlitwę. Taką "pustynią" będzie również czas i trud poświęcony zbliżeniu się do Pana Boga przez spowiedź, uczestnictwo w rekolekcjach wielkopostnych i nabożeństwach pasyjnych. Nie żałujmy więc czasu na udział w piątkowej Drodze krzyżowej czy niedzielnych Gorzkich żalach. Dzięki dobremu przeżyciu okresu wielkopostnego mamy szansę wzmocnić swoje siły duchowe do walki ze złem.

Nie możemy jednak zapomnieć, że autentyczne nawrócenie wiąże się nie tylko z zewnętrznymi praktykami pokutnymi, ale wymaga przede wszystkim przemiany wewnętrznej: odwrócenia się od grzechu i przyjęcia ufnie, całym sercem, wielkiego daru zbawienia. Rozdzierajcie wasze serca, a nie szaty – wzywał prorok Joel (2, 13).