Niedziela, 28 kwietnia 2024 r.
imieniny:
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Bogny, Walerii, Witalisa, Piotra, Ludwika – wyślij kartkę
Posłuchaj Radyjka
- Aborcja, Eutanazja
- Biblia
- Bóg, wiara, rozum
- Cierpienie, Chorzy
- Cuda
- Czaty
- Dekalog
- Dogmaty
- Duch Święty
- Duchowość
- F.A.Q.
- Filozofia
- Grzech
- Historia Kościoła
- Inne religie
- Jezus Chrystus
- Katechezy
- Kościół
- Maryja
- Misje
- Modlitwa
- Moralność
- Muzyka, kultura, sztuka
- Nawrócenie
- Powołanie
- Prawo kościelne
- Rodzina, Małżeństwo
- Rozważania, opowiadania
- Sakramenty
- Seksualność
- Sekty, okultyzm
- Sens życia
- Spowiedź święta
- Szatan, piekło
- Świadectwa
- Świat wokół nas
- Święci, Świątobliwi
- Tradycje, Liturgia
- Wywiady
- Życie wieczne
A
A
A
Krzysztof Jankowiak
Ile przykazań?
fot. Ethan Sykes | Unsplash (cc)
Na pytanie, które jest pierwsze przykazanie (Mk 12,28) Pan Jezus odpowiada nieprecyzyjnie. Jest proszony o wskazanie pierwszego (największego) ze 613 przykazań obecnych w Prawie – a wskazuje dwa przykazania. „Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą. Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych” (Mk 12,29-31).
Przecież – na zdrowy rozum – jeśli ktoś jest proszony o wybranie jednego najważniejszego elementu z dużego zbioru, to powinien wybrać właśnie jeden a nie dwa. Najważniejszy może być tylko jeden. Po to się zadaje tak sformułowane pytanie, by wyłonić jedno najważniejsze.
Dlaczego więc taka odpowiedź Pana Jezusa? Ta odpowiedź dobitnie pokazuje prawdę wyrażoną w Biblii wielokrotnie – nie ma miłości Boga bez miłości bliźniego. Nie można mówić o miłości Boga „osobno”, trzeba ją zawsze powiązać z miłością bliźniego.
Z tego wynika, że nie ma kultu Boga bez odniesienia do bliźniego. Z Eucharystii wypływa troska o bliźnich. Wyrażają ją choćby modlitwy – modlitwa eucharystyczna zawiera modlitwy wstawiennicze, a modlitwa wiernych powinna być konkretyzacją, zaniesieniem do Boga aktualnych potrzeb bliźnich. Wyraża ją kolekta, procesja z darami, która powinna być znakiem i wyrazem troski o ubogich. Wyraża ją również rozesłanie, które ma być posłaniem w Ewangelią do świata.
Rozważaliśmy na spotkaniu kręgu Domowego Kościoła fragment z Księgi Izajasza dotyczący postu: Iz 58,1-12. Jedna z osób zauważyła, że traktowała post jako coś co dotyczy tylko jej osobiście – a tymczasem z tego tekstu jasno wynika, że post jest praktyką, która powinna dziać się w odniesieniu do bliźnich. Naprawdę, nie ma kultu Boga bez odniesienia do bliźniego.
Jak wspomniałem, prawda o powiązaniu miłości Boga z miłością bliźniego jest wyrażona w Biblii wielokrotnie. Czy jest więc oczywista? Niekoniecznie. Przecież bywa całkiem często, że podejmując jakąś praktykę duchową, troszcząc się o swoją więź z Bogiem, nie myślimy o bliźnich, zapominamy o nich, traktujemy budowanie więzi z Bogiem osobno, oddzielając je od troski o bliźnich.
Bywają również i skrajne sytuacje, o których mówi św. Jan: „Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą, albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1 J 4,20). Czy one są rzadkie? Gdy czytałem powyższy fragment z Izajasza, uderzyły mnie słowa: „Pościcie wśród waśni i sporów” (Iz 58,4). Skojarzenie było natychmiastowe – oto Wielki Post 2017 w Polsce.
Krzysztof Jankowiak
liturgia.pl | 24 marca 2017
Zobacz także
Anna Matusiak
"Pamiętaj, abyś dzień święty święcił!" - nakazuje Bóg w trzecim przykazaniu Bożym. "W niedziele i święta we Mszy świętej pobożnie uczestniczyć!" - nakazuje Kościół święty w drugim przykazaniu kościelnym. "Świętowanie chrześcijańskiej niedzieli pozostaje kluczowym elementem chrześcijańskiej tożsamości" - stwierdza Ojciec Święty Jan Paweł II w Liście apostolskim Dies Domini (nr 30).
kard. Gianfranco Ravasi
„Dawid jest naszym Symonidesem, naszym Pindarem, Alkeuszem, Horacym, Katullusem. To lira, która śpiewa Chrystusa”. Te słowa św. Hieronima wyrażają entuzjastyczne przylgnięcie chrześcijańskiej wspólnoty do owego wspaniałego zbioru poetyckich modlitw, który odziedziczyliśmy ze Starego Testamentu, a który tradycja przypisała Dawidowi. Św. Augustyn posługując się nimi wykrzykiwał: „Psałterzu mój, moja radości!”, a św. Ambroży, słysząc jak śpiewano psalmy w jego kościele w Mediolanie, porównywał je do „majestatycznego kołysania fal oceanu”.
Ewelina Steczkowska
Pan Bóg snami pisze naszą przeszłość i przyszłość – pisał Juliusz Słowacki. Czy jednak czasami nie interpretujemy swoich marzeń sennych zbyt pochopnie? – Do niedawna, do czasu rozwoju psychologii analitycznej, sen był uważany za rodzaj spoczynku. Definicja dzisiejsza mówi, że sen to cyklicznie występujący w rytmie dobowym stan czynnościowy odśrodkowego układu nerwowego, podczas którego następuje zawieszenie naszej świadomości – mówi ks. dr Marek Tatar, teolog duchowości z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
