KSIĘGA IV, GORĄCA ZACHĘTA DO KOMUNII ŚWIĘTEJ
Rozdział XI. O TYM, ŻE CIAŁO CHRYSTUSA I PISMO ŚWIETE SĄ NAJWIEKSZĄ POTRZEBĄ DUSZY WIERZACEJ
5. Dzięki Ci, Stworzycielu i Odkupicielu ludzi, że po to, aby ukazać światu swoją miłość, przygotowałeś ucztę przedziwną Łk 14,16, w której spożywać mamy nie symbolicznego baranka, ale najświętsze Twoje Ciało i Krew.
Karmisz swoich wiernych Chlebem świętym i upajasz kielichem zbawienia Ps 23(22),5, w którym mieści się cała szczęśliwość raju, a ucztują razem z nami aniołowie, choć o tyle od nas szczęśliwsi.
6. O, jak wielka i zaszczytna jest funkcja kapłanów, którym dane jest konsekrować świętymi słowami Chleb Pana, błogosławić wargami, trzymać w dłoniach, spożywać własnymi ustami i innym udzielać!
O, jak czyste powinny być te ręce, jak czyste usta, jak święte ciało, jak nieskalane serce kapłana, do którego wkracza tak często sam Stwórca czystości. Z ust kapłana, które tak często przyjmują Sakrament Chrystusowy, powinny wychodzić tylko słowa święte, szlachetne i budujące.
7. Oczy, które często patrzą na Ciało Chrystusowe, winny być niezmącone i pełne wstydliwości. Dłonie, które zwykły dotykać Stworzyciela nieba i ziemi – czyste i wzniesione ku niebu 1 Tm 2,8.
Do kapłanów szczególnie odnoszą się słowa Pisma: Bądźcie świętymi, jako ja jestem święty, Pan i Bóg wasz Kpł 19,2; 11,44; 20,26.
8. Niech nas wspomaga, wszechmogący Boże, Twoja łaska, abyśmy przyjąwszy funkcję kapłańską, godnie i pobożnie Tobie służyli w czystości i z sumieniem bez skazy 1 Tm 1,5.
A jeśli nie zdołamy żyć w takiej niewinności, jak powinniśmy, pozwól nam chociaż opłakać nasze zło, jak należy, i służyć Ci coraz gorliwiej w duchu pokory, z postanowieniem poprawy.
Tomasz a Kempis, O naśladowaniu Chrystusa
***
RADA GŁUPCÓW
Po co się ten gmin głupi na radę zgromadził?
Chce, żeby mu radzono to, co już uradził.
Adam Mickiewicz
***
Nigdy nie rezygnuj z tego, co naprawdę chcesz robić. Człowiek z wielkimi ambicjami jest silniejszy od tego, który jest tylko realistą.
Jackson Brown, Jr. Mały poradnik życia
Patron Dnia
Św. Pius V
papież
Michał Ghislieri zwany Aleksandrinus urodził się we Włoszech w roku 1504. Mając zaledwie 15 lat, przywdział habit dominikański. W roku 1528 otrzymał święcenia kapłańskie i zaczął wykładać teologię i filozofię. W roku 1556 papież Paweł IV mianował go biskupem połączonych diecezji Nepi i Sutri w państwie papieskim. W roku 1557 ten sam papież podniósł go do godności kardynała; Pius IV następca Pawła IV od roku 1559, przeniósł go do diecezji Mondori w Piemoncie. NA konklawe zwołanym po śmierci Piusa IV w roku 1566 św. Karolowi Boromeuszowi udało się zjednoczyć wszystkich, aby oddali głosy na kardynała Aleksandrinusa. Nowy papież przybrał imię Piusa V. W swej posłudze na Stolicy apostolskiej odznaczał się wielką gorliwością, wcielając w życie dekrety Soboru Trydenckiego. Opublikował księgi liturgiczne, którymi Kościół rzymski posługiwał się przez 400 lat. Zwalczał protestantyzm we Francji i w Rzeszy, zreformował oficjalne nabożeństwo liturgiczne Kościoła, potępiał zbytkowe życie wyższego kleru, nałożył beneficjatom (biskupom i proboszczom) obowiązek rezydencji, tj. stałego przebywania na terenie diecezji bądź parafii. Umarł w Rzymie 1 maja 1572 roku.
jutro: św. Józefa