16 kwietnia 2007 roku przypadają osiemdziesiąte urodziny Ojca Świętego Benedykta XVI. W przeddzień papieskiego jubileuszu, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego o godz. 10.00 ojciec św. Benedykt XVI odprawi okolicznościową Mszę Świętą w Watykanie. Urodzinowe obchody zbiegną się także z  2 rocznicą Jego wyboru na następcę św. Piotra - przypadającą 19 kwietnia. Z okazji swoich urodzin i rocznicy pontyfikatu, papież podejmie obiadem wszystkich kardynałów obecnych w tym czasie w Rzymie i wysłucha dedykowanego mu koncertu w watykańskiej Auli Pawła VI.

 

Jubileusze, zwłaszcza tak dostojne jak Osiemdziesięciolecie i przede wszystkim dotyczące Kogoś tak ważnego w Kościele i świecie zachęcają do podsumowań i refleksji. Pozwolę sobie z pokorą i ja zwrócić uwagę na niektóre charakterystyczne cechy samego Jubilata i Jego pontyfikatu.
Po wyborze ks. kard. Josepha Ratzingera na papieża wielu komentatorów twierdziło: „kardynałowie elektorzy wybrali kandydata przejściowego, który długo nie porządzi, a zagwarantuje tylko stabilność podczas niespokojnych lat, po długim pontyfikacie papieża Polaka”. Warto dzisiaj przypomnieć, że podobnie mówiono po wyborze wielkiego papieża Jana XXIII, który też był starszy wiekiem w chwili wyboru na Stolicę Piotrową, a zwołał przełomowy Sobór Watykański II.  Zwracając uwagę na logikę życia chrześcijańskiego, można śmiało stwierdzić, że każdy papież w Kościele jest „papieżem przejściowym”. Eksponowanie w niektórych mediach tzw. „tymczasowości” wprowadza tylko niepotrzebny zamęt w zrozumieniu i wartości obecnego pontyfikatu wytwarzając fałszywą postawę wyczekiwania na „inny wielki pontyfikat”. Nic bardziej mylnego!

 

W historii Kościoła byli papieże wielcy politycy, wielcy reformatorzy, wielcy duszpasterze jak Jan Paweł II i wielcy teolodzy jak obecny papież.
Benedykt XVI jak mało kto zna aktualne potrzeby i wyzwania stojące przed całym współczesnym Kościołem. Z jego problemami konfrontowany był już jako najbliższy współpracownik Jana Pawła II i jako prefekt Kongregacji Nauki Wiary, najważniejszej watykańskiej dykasterii.
Dwa lata po objęciu urzędu papieskiego, Benedykt XVI powoli, ale z benedyktyńską  sumiennością i stanowczością przystąpił do porządkowania nie tylko w watykańskich dykasteriach, ale i w całym Kościele. W jego „decyzjach administracyjnych” można wyraźne zauważyć akcenty teologiczne i eklezjalne.

 

Kościół żyje! - wołał dwa lata temu w homilii inaugurującej swój pontyfikat Benedykt XVI. Obecny papież jest człowiekiem dialogu, wielkiej wiary, otwartości, prostoty i pokory. Będąc jednym z najwybitniejszych współczesnych teologów - jeszcze jako kardynał, często mawiał: „jestem najzwyklejszym chrześcijaninem i chcę bronić pokornej wiary zwykłych ludzi przed wyniosłością teologów”.  Zawsze raziła go „wiara przecedzana”, jaką często serwują nam dzisiaj tzw. „środowiska intelektualne”.