Raduj się, duszo moja, bo choć słaba i nędzna twoja miłość, jest przecież ktoś, kto miłuje twego Boga, jak tego jest godzien. Raduj się, że jest ktoś taki, kto zna nieskończoną dobroć i nieogarnione Jego doskonałości. Dzięki mu czyń, iż zesłał na tę ziemię swego Jednorodzonego Syna, który Go tak zna, jak Syn zna Ojca. Pod taką obron ą śmiało już możesz przystąpić do Niego i błagać Go, aby gdy w swojej boskiej łatwości chce nazywać swoją rozkoszą mieszkanie z Tobą, dał ci tę łaskę, by żadna rzecz na świecie nie zdołała odłączyć cię od Jego miłości! By twoją rozkoszą było radować się z wielmożności twego Boga i coraz lepiej poznawać, jak On jest nieskończenie godny tego, by wszystko stworzenie chwaliło Go i miłowało! I z łaski Jego, byś i ty choć w cząstce zdoła ła się do tego przyczynić, aby było błogosławione Jego imię. Byś prawdziwie z Przeczystą Matką Boga i twego Zbawiciela mogła mówić: „Wielbi dusza moja Pana”.
 

[Wołania duszy do Boga 7, 3]